คนเราอยู่เหนือกรรมได้

พระพุทธเจ้าได้วางหลักปฏิบัติ ให้คนเราอยู่เหนือกรรมได้ดังนี้คือ

หลักของอริยมรรคมีองค์ ๘ ซึ่งมีองค์ธรรมดังนี้

๑. สัมมาทิฏฐิ ๒. สัมมาสังกัปปะ ๓. สัมมาวาจา

๔. สัมมากัมมันตะ ๕. สัมมาอาชีวะ ๖. สัมมาวายามะ

๗. สัมมาสติ ๘. สัมมาสมาธิ

เราจะเห็นว่าอริยมรรคมีองค์ ๘ จะมีสัมมานำหน้าทุกองค์ธรรม สัมมาคือกฎธรรมชาติ ๒ กฎ ที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ สรุปเอาไปใช้คือ ไม่เที่ยงเกิดดับ อริยมรรคมีองค์ ๘ แบ่งออกเป็น ๓ ส่วน

ส่วนที่ ๑ คือ สัมมาทิฏฐิ สัมมาสังกัปปะ เรียกว่า มโนกรรม

ส่วนที่ ๒ สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะ เรียกว่า วจีกรรม

ส่วนที่ ๓ สัมมาวายามะ สัมมาสติ สัมมาสมาธิ เรียกว่า กายกรรม

เวลาปฏิบัติตามอริยมรรคมีองค์ ๘ ต้องเอาไม่เที่ยงเกิดดับนำหน้ามโนกรรม วจีกรรม และกายกรรม มีความหมายอย่างเดียวกันกับเอาสัมมานำหน้าองค์ธรรมของอริยมรรคมีองค์ ๘ ทั้ง ๘ องค์

นี่คือปฏิบัติตามมรรคมีองค์ ๘ ถูกต้อง ถูกธรรม สมควรแก่ธรรม ไม่ใช่เอาองค์ธรรมแต่ละอันไปปฏิบัติโดยตรง เพราะธรรมชาติเป็นเหตุปัจจัยซึ่งกันและกัน เวลาปฏิบัติ ปฏิบัติอย่างนี้ เอาไม่เที่ยงเกิดดับ นำหน้ามโนกรรม เอาไม่เที่ยงเกิดดับ นำหน้าวจีกรรม เอาไม่เที่ยงเกิดดับนำหน้ากายกรรม (การเคลื่อนไหว) หรือใช้อย่างนี้

ไม่เที่ยงเกิดดับ ความคิดไม่เที่ยงเกิดดับ ไม่เที่ยงเกิดดับ คำพูดไม่เที่ยงเกิดดับ ไม่เที่ยงเกิดดับ การเคลื่อนไหวไม่เที่ยงเกิดดับ ฝึกวิปัสสนาภาวนาท่องจำอย่างนี้ จนเป็นปกตินิสัยประจำวัน กฎธรรมชาติ ๒ กฎ ที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ ก็จะเป็นข้อมูลสัญญาความจำ เอาไปทำซ้ำตลอดเวลา ไม่เที่ยงเกิดดับก็จะเป็นความเคยชินใหม่ของชีวิต

ยกตัวอย่าง เห็นอะไรก็จะมีไม่เที่ยงเกิดดับนำหน้า ไม่มีความพอใจ ไม่พอใจเกิดขึ้นเหมือนกับสมัยก่อน เช่น เห็นรถยนต์ใหม่ ไม่เที่ยงเกิดดับ รถยนต์ใหม่จบเลย ไม่มีความพอใจ ไม่พอใจไปปรุงแต่งต่อ ทุกข์ก็ไม่เกิดขึ้น อย่างนี้เรียกว่าสร้างสุขถาวรให้กับตัวเอง ที่ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจตลอดเวลา ในที่สุดความสุขถาวรก็จะไปอยู่ที่ใจ เป็นสัญญาความจำเต็มใจ ไม่มีที่ว่างให้ใจเก็บความทุกข์ได้ กรรมและพฤติกรรมที่เกิดขึ้นกับคนเราในตอนนั้น เรียกว่า กริยาจิตเท่านั้น ไม่มีผลเป็นทุกข์เป็นสุข หรือเป็นบุญเป็นบาป เรียกว่านิพพาน นี่คือเป้าหมายของคนเราทุกคนที่มาเกิดเป็นคน ตั้งใจไว้จะไปให้ถึง ไปถึงแค่เปลือกกระพี้เท่านั้น คือสุขชั่วคราว เข้าไปไม่ถึงแก่นคือสุขถาวร เพราะคนเราประมาท ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลยที่เป็นสาระ แม้แต่สิ่งที่ใกล้ตัวที่สุด ก็ยังไม่เคยรู้เลย สิ่งนั้นก็คือ ตัวของเราเอง ทุกคนมองข้ามเลยไป ไม่ค่อยมีใครสนใจ ทำไมเป็นอย่างนี้ คำตอบก็คือ กรรมลิขิต

กรรมและการกระทำในศาสนาพุทธ

การรักษาบุญให้อยู่กับเรา

ผลของวิบากกรรม