ยิ่งมีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นที่พึ่งมากขึ้น ๆ เท่านั้น
ใจเราที่ถูกเคลือบคลุมด้วยโลภะ โทสะ โมหะหรือความพอใจ ไม่พอใจ...ที่เป็นบาปอกุศล
ก็ถูกดับ ถูกสลาย ถูกละลาย ถูกเจือจางลงไป... บาป อกุศลพร่องลงไป
แต่สิ่งที่ได้เพิ่มพูนขึ้นมา
*คือกุศลผลบุญ
*คือปัญญา
*คือความจริง
*คือสุข
*คืออริยบุคคล
*คืออริยทรัพย์
มันยิ่งใหญ่หาที่สุดไม่ได้... ปัญญา อริยทรัพย์ ที่นำติดตัวไปได้
*ไม่มีใครแย่ง
*ไม่มีใครปล้นได้
*ไม่มีใครโกงได้
*ไม่มีใครยืมได้ ปลอดภัยทุกประการ
ก็คือ “ไม่เที่ยงเกิดดับ” ที่อยู่รอบ ๆ ตัวเรา เป็นอริยทรัพย์ ทั้งหมดในโลกจักรวาล
"ใหม่ เก่า แตกสลาย" "หนุ่ม แก่ ตาย"
เป็นพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า ที่ให้เรา โอปนยิโก
คือให้ท่อง ...เอาความจริงจาก *ภายนอก ให้เข้ามาเชื่อมโยงกับ *ภายใน ที่เราเติมอริยทรัพย์ รอไว้แล้ว
เพราะสิ่งดี ๆ จะดูดสิ่งดี ๆ ด้วยกัน *หอมจะดูดหอม *เหม็นจะดูดเหม็น
ถ้าเราไม่มี *อริยทรัพย์ภายใน เราก็จะเอา *อริยทรัพย์ภายนอก เข้ามาไม่ได้เด็ดขาด
พระพุทธเจ้าจึง ให้โอปนยิโก ให้ท่องจำก่อน ให้มีอริยทรัพย์เกิดขึ้นในตัวเราก่อน
แล้วเรา ค่อย ๆ ไปเชื่อมต่อ อริยทรัพย์ภายนอก
ที่มี “ใหม่ เก่า แตกสลาย” “หนุ่ม แก่ ตาย”
เมื่อในใจเรามีปัญญาแล้ว เราก็ต่อเชื่อมกันได้หมด จะไปที่ไหน ๆ ก็ไม่มีทุกข์ มีแต่สุข
เพราะ มีพระพุทธเจ้าอยู่รอบ ๆ ตัว
ที่เป็นอริยทรัพย์ทั้งหมด เชื่อมต่อสุขถาวร (คือนิพพาน)
มันเป็นธรรมชาติ ไฟฟ้าไม่มีสายเชื่อมต่อกัน... มันจะเดินหากันไม่ได้
แต่ถ้ามีสายต่อเชื่อม มันก็เดินได้เร็วขึ้น นี้คือความจริงของชีวิต
ฉะนั้น อริยทรัพย์ภายใน เราต้องเอาใส่ไว้ก่อน....
*อย่างน้อย ชาตินี้ ก็ขอให้ได้โสดาบันบุคคล จึงจะไม่เสียชาติเกิด...