ทุกคนต้องมาชดใช้วิบากกรรมที่ทำไว้ตลอดเวลา

ชีวิตของคนเราในขณะนี้ เราเห็นว่าทุกคนที่เกิดมาเป็นคน ต้องมาชดใช้วิบากกรรมที่ตนเองทำไว้ตลอดเวลา แต่ไม่มีใครเข้าใจได้จริง ๆ จึงดำเนินชีวิตโดยเอากรรมเก่าเป็นฐานของการกระทำกรรมใหม่ทุกวัน แทนที่กรรมเก่ามาให้ผลแล้ว มันหมดแล้วก็จบ แต่คนเราไม่มีปัญญาธรรมของพระพุทธเจ้า จึงไปเก็บเอาผลของกรรมเก่าไปสร้างกรรมใหม่อยู่ตลอดชีวิต โดยที่ตัวเองไม่รู้อะไรเลย เหมาะสมแล้วที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า คนเราเกิดมาด้วยความไม่รู้หรืออวิชชา นี่คือการสร้างระบบการเวียนว่ายตายเกิดหาที่สิ้นสุดไม่ได้ ให้กับตนเองด้วยความเต็มใจ

เราจะเห็นว่ากรรม ซึ่งเป็นองค์รวมของชีวิตของเรานี้กว้างขวาง ละเอียดลึกซึ้ง เกินสติปัญญาของคนธรรมดาจะเข้าถึงได้ง่าย ๆ ซึ่งหลายคนไม่เข้าใจที่ พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า คนเรานั้น กรรมเป็นเผ่าพันธุ์ กรรมจำแนกบุคคล กรรมลิขิต ผู้ใดทำกรรมใด ต้องได้รับกรรมนั้น ที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะคนเราไม่ทราบว่า ตัวเราไม่มีตัวตนเป็นของตนเอง มีแต่ทุกข์เท่านั้นเกิด ทุกข์เท่านั้นดับ หรือจะพูดอีกแง่หนึ่งว่า กรรมและผลของกรรมเท่านั้นเกิด และ กรรมและผลของกรรมเท่านั้นดับ ก็น่าจะได้เพราะตัวของคนเราเป็นผลของกรรม หรือตัวทุกข์ที่ทำไว้ก่อนมาประชุมกัน ทุกส่วนของร่างกายเป็นองค์ประกอบของกรรมทั้งหมดมาประชุมกันชั่วคราว ตัวของเราจึงไม่มีตัวตนเป็นของตนเอง เช่น แขน ขา หน้า ตา อวัยวะของเราทุกอัน เป็นส่วนประกอบ หรือผลของกรรมที่เราทำไว้ คนเราจึงไม่มีหน้าตาเหมือนกัน เพราะชิ้นส่วนแต่ละอัน เกิดจากผลของการกระทำของเราในอดีต เช่น มือข้างซ้ายก็เป็นส่วนประกอบอีกอันหนึ่ง มือข้างขวาก็อีกอันหนึ่ง ถ้าเป็นอันเดียว เราเจ็บมือด้านขวา เราต้องเจ็บมือด้านซ้ายไปด้วย ถ้าดูตามความเป็นจริงแล้ว เป็นคนละอัน ไม่ใช่อันเดียวกันทั้งหมด ตัวของเราก็เหมือนกับจิ๊กซอว์ ที่เรานำมาประกอบกัน ตัวเราก็จะเอากรรมส่วนย่อยแต่ละอันมาต่อกันเป็นตัวของเรา ตัวของเราจึงไม่ใช่เป็นชิ้นเดียวกันอย่างที่เราเห็นอยู่ในขณะนี้ เป็นองค์ประกอบของกรรมทั้งหมด ทั้งเล็กทั้งใหญ่มารวมกันเป็นตัวของเรา ถ้าเราไม่มีปัญญาธรรมเพียงพอ เราก็จะเข้าใจว่า ตัวเราเป็นกลุ่มก้อนเดียวเท่านั้น อย่างที่เราเห็นอยู่ในขณะนี้ ซึ่งเป็นความเห็นผิด เรียกว่ามิจฉาทิฏฐิ

เรารู้จักตัวเราเองดีแล้วหรือยัง

การใส่ข้อมูลของพระธรรมคำสอน

เราดำเนินชีวิตด้วยกรรมหรือพฤติกรรม