ตัวของเรามีสองตัว ที่ซ้อนทับกันอยู่
*ตัวที่ ๑ คือ ร่างกายของเราทั้งหมดนั้นแหละ
*ส่วนตัวที่ ๒ คือ จิตใจของเรา
เมื่อกายกับใจอยู่ด้วยกัน เรียกว่า “มีชีวิต”
ความต้องการของ ๒ ตัวนี้ แตกต่างกัน
*บางอย่างมีขีดจำกัด *บางอย่างไม่มีขีดจำกัด
เช่น เวลาดื่มเหล้า เมื่อดื่มมาก ๆ
ตัวร่างกายแสดงอาการ พอแล้วรับไม่ไหว บางครั้งอาเจียน
แต่จิตใจ หรือตัวความอยากนั้น ไม่พอ... ต้องการอีก
เมื่อ ๒ ตัว นี้ขัดแย้งกัน ตัวชีวิตก็เดือดร้อน อาเจียนเดินไม่ไหว
ลักษณะของความเป็นคนไม่มีเหลือ มีลักษณะเหมือนสัตว์เดรัจฉาน
เมื่อตัวชีวิต กับตัวความอยาก ไม่สมดุลกัน
ตัวชีวิต จะเดือดร้อนตลอดเวลา
เพราะร่างกายมีขีดจำกัด ในการรับ แต่ตัวจิตใจไม่มีขีดจำกัด
ดังพระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า แม่น้ำเสมอความอยากไม่มี
เมื่อ ๒ ตัวขัดแย้งกัน วิถีชีวิต หรือความเป็นอยู่ของบุคคลนั้น ๆ
ก็จะมีแต่ปัญหา เครียด เกิดความทุกข์ตลอด
ร่างกาย หรือตัวชีวิตรับไม่ได้ แล้วเกิดการเจ็บป่วยขึ้น
๙๐% ของอาการป่วยของคน *เกิดจาก ๒ ตัวนี้ ขัดแย้งกัน
ทำให้ร่างกายอ่อนแอ เชื้อโรคภายนอกทำลายเราได้ง่าย
นอกจากเจ็บป่วยในทางกายแล้ว ตัวจิตใจก็ป่วยด้วย
เพราะสะสมปัญหาขึ้นทุกวัน ๆ ด้วยความอยาก หรือตัณหา หาที่สุดไม่ได้
เมื่อแก้ไขปัญหาที่ตัวเองสร้างขึ้นไม่ได้ ก็ตัดสินใจฆ่าตัวตาย
นี่คือความขัดแย้ง *ของร่างกายและจิตใจ หรือ *ตัวชีวิตของคน