Thailand5 - Thailand5

ชีวิตเราต้องตั้งสมมุติฐานไว้ว่า พรุ่งนี้เราต้องตาย ถ้าเราไม่ตั้งไว้อย่างนี้เราก็จะประมาท

ฉันยังไม่ตายง่าย ๆ ก็จะทำตัวสำมะเลเทเมา หาความพอใจ ไม่พอใจ

จะเพิ่มเติมภพชาติใหม่ พาตัวเองไปแดนเกิดใหม่ ไปนรกเดรัจฉาน

แล้วจะกลับมาเป็นคนไม่ได้อีก

เป็นตามเหตุ ตามปัจจัยที่มาประชุมกัน

ปัจจัยของเดรัจฉานมาประชุมกัน เราก็จะเกิดเป็น *เดรัจฉาน

เหตุปัจจัยของความเป็นคน มาประชุมกันในใจเรา เราก็มาเป็น *คน

แต่ทุกวันนี้พวกเรามีแต่ทำเหตุปัจจัย ให้เกิดเป็นเดรัจฉานเก็บไว้ในใจ
ไม่ได้เอาเหตุปัจจัยของความเป็นคน มาเก็บไว้เหมือนเดิม

ก็หมายความว่า เราเกิดมาเป็นคนชาตินี้ เราลืมตัวเราเองเลยนะ

ลืมสนิทว่าเราเกิดมาเป็นคน เพราะเหตุปัจจัย ที่เราทำมาของความเป็นคน *หมดแล้วหมดเลยนะ

เพราะท่านมี ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ แล้วเป็นแหล่ง *สร้างการเกิดของท่านใหม่

เมื่อตาเห็นรูป แล้ว *เกิดความพอใจ ไม่พอใจ ตายไปก็เป็น หมู หมา เป็ด ไก่ นรกอเวจี

แต่ถ้าตาเห็นรูป ‪แล้ว *ไม่เที่ยงเกิดดับ ก็ มนุษย์ เทวดา

แต่ทำไมเราถึงไม่อยากท่อง ความอยากท่องทำไมมีน้อย

มันมีแต่ความไม่อยากท่อง

เพราะ *ความไม่อยากคือ ความโง่ *ความอยากท่อง‪คือ ความฉลาด

*ในตัวเราความโง่จะมีมากกว่าความฉลาด

แล้วเราก็จะเก็บเอาความพอใจ ไม่พอใจเข้าไปโดยอัตโนมัติ

หน้าที่ของเราคือ ท่องไม่เที่ยงเกิดดับ เป็นหน้าที่ชีวิตของเรา ที่จะต้องข้ามพ้นทุกข์ให้ได้ ในเวลาที่เหลืออยู่ ทำตั้งแต่วันนี้

เพราะพรุ่งนี้ *เราต้องตาย *เราไม่รอด *ไม่พรุ่งนี้ ก็พรุ่งนี้ พรุ่งนี้

แต่วันนี้เรายังมีชีวิตอยู่ ก็ไม่ประมาท

ทำเหตุทำปัจจัยของความเป็นคน มาประชุมกัน

คือ *ท่องไม่เที่ยงเกิดดับ

ภพต่อไปของเรา ก็เกิดมาเป็นคนอีก ตามเหตุตามปัจจัย