ความไม่รู้ ก็คือความพอใจไม่พอใจ

ความไม่รู้ ก็คือความพอใจ ไม่พอใจ ที่คนเราไปใส่ไว้ในมโนกรรม วจีกรรม กายกรรม แล้วเอาไปทำซ้ำจนเกิดความชำนาญ ก็ได้กลายเป็นกรรมและพฤติกรรม ของความไม่รู้ครอบงำคนเรามาตลอด สิ่งเหล่านี้เราต้องรู้ ต้องเข้าใจมันให้ได้ เพราะมันเป็นตัวขับเคลื่อนชีวิตของเรา กรรมแบ่งง่าย ๆ ก็มี ๒ กรรม คือ กรรมขาว (กรรมดี) กับกรรมดำ (กรรมไม่ดี) ซึ่งมีอยู่ในตัวของเราทุกคน เราพอจะเห็นได้ รู้ได้ ถ้าเราตั้งใจดู หรือเรียนรู้ ถ้าไม่ตั้งใจดู คนเราจะไม่มีวันรู้ได้ เพราะความไม่รู้ไม่เปิดโอกาสให้เรารู้ หรือเรียนรู้ได้ ไม่น่าเชื่อว่ากรรมของความไม่รู้ หรือพฤติกรรมของความไม่รู้นั้น มันโหดร้ายต่อคนเราเหลือเกิน มันโหดร้ายน่ากลัวที่สุดคือ มันทำให้คนเราคิดไม่ได้ คนเราขณะนี้จะทำอะไร ก็ทำตามพฤติกรรม คือความเคยชินก่อน ความคิดตามมาภายหลัง ความคิดนั้นก็เป็นความคิด ที่ตั้งอยู่บนความไม่รู้ หรือความพอใจ หรือไม่พอใจเท่านั้น เป็นไปอย่างอื่นไม่ได้

ทางสายกลาง ตรงกลางอยู่ตรงไหน

มนุษย์ทุกคนไม่ค่อยปกติ

ทุกคนต้องมาชดใช้วิบากกรรมที่ทำไว้ตลอดเวลา